“Emenmek” – “Emendirmek”…

Rahmetli annem, kendisine mağazadan alınmış bir hediye getirildiğinde,

“Benim için daldan bir yaprak koparaydın da emeğin geçeydi keşke” derdi…

Paylaşılmayan sevginin sevgi olmadığını,

Onun için emek vermek gerektiğini düşünürdü çünkü…

Bir “ahretliğine” ya da arkadaşına “oturmaya” bile giderken,

Çantasında mutlaka kendi elleriyle yaptığı iki “bazlama” ekmeği,

Yine kendinin “beş şişle” ördüğü bir çift yün çorap bulunurdu…

Ki sevdiğine eli boş gitmesin, beslediği sevgiyi verdiği emekle göstersin…

Bir de çocuklar için “kağıtlı şeker”…

Çünkü her şeyden önce değer vermektir sevgi,

Onun için bir şeyler yapmaktır, düşünmektir onu…

Emek vermek, onun için yorulmak ya da özenmektir.

Ya da en azından ben, rahmetli annemden öyle gördüm, öyle bildim sevgiyi…

Ama şimdilerde herkes “sevgi”nin açlığını çekse de…

Filmler, diziler izlense, şarkılar dinlense de sevgi üstüne…

Sevmek değil, sevilmek istiyor herkes…

“Ferhat’ın dağları delmesini” bekliyor, sırça köşklerinde oturarak.

Sevene bırakıyor, çabayı, emeği, yorgunluğu,

Sanki sevilmek için bir emek gerekmezmiş gibi…

Başarı, güç, para, dış görünüş, kılık kıyafet, süs püs yeterliymiş gibi…

Oysa güzellikleri, acıları, sevinçleri paylaştığımız, zor zamanlarda destek olduğumuz ve bunu gösterebildiğimiz oranda sever ya da seviliriz.

Bu paylaşımları yapabildiğimiz için mi severiz yoksa sevdiğimiz için mi paylaşırız bilinmez ama sevgi emek isteyen, çaba isteyen, paylaşım isteyen bir duygudur.

İstenilen “sahip olma” duygusu değil de gerçekten “sevgi” ise eğer…

Ama en büyük hata, “sevgi”nin kolay ve basit bir şey olduğunu düşünmektir.

Başarısız olduğunda ders çıkarmamak, hataların üstüne gitmemek, düzeltmeye, öğrenmeye, gelişmeye çalışmamaktır.

Bir müzik aletini çalamayınca suçu saza,

Heykel yapmayı başaramayınca suçu taşa atmazken,

Sazın ya da taşın değil de kendi yeteneği, öğrenimi, gelişimi için didinirken,

Sevgide her şeyi karşıdakinden beklemek çok kolay gelir.

Oysa sevginin özünde dürüstlük vardır, saygı, güven ve emek vardır,

Emenmek vardır emendirmek vardır…

Emenmek  “birisi için emek vermek, özenmek, gayret etmek, emek vererek uğraşmak, didinmek, gücünün üstünde çaba göstermek, özenerek çalışmak”, emendirmek ise “zahmete sokmak, zahmet vermek, yorduğu için üzülmek” anlamlarındadır çünkü…