"Düğün"- "Nikah"...

“Düğün” sözcüğünün aslı “tügün” sözcüğüdür.

Eski Türkçe “bağlamak” anlamına gelen “tüg/düg” fiil kökünden,

“Bağlamak, bağ oluşturmak, düğüm yapmak” anlamlarında “tügün” sözcüğü türemiş ve evrilerek “düğün” olarak günümüze gelmiştir.

1000 yılından önceki Uygur kaynaklarında “tügün” sözcüğü, “bağ, düğüm, evlenme akdi” anlamlarında geçmektedir.

“Düğme”, “düğümlemek”, “düğümlenmek” gibi sözcükler de aynı fiil kökünden türemiştir ve “ayrı olan iki parçayı bir araya getirmek, bağlamak” anlamları taşırlar…

Eski Türkçede “yemekli eğlence” demek olan “toy” sözcüğü de “düğün merasimi” anlamında kullanılmıştır.

“Nikâh” sözcüğü ise dilimize Arapçadan geçmiştir.

“Evlenme işlemi” anlamındaki “nkh” kökünden türetilen “nikâh” sözcüğü, “bakma, birine bakma, gözetme, bakımını üstlenme, bakım, görmek, fark etmek” gibi anlamlar içerir.

Bazı kaynaklar ise “nikâh” sözcüğünün, İslam öncesi dönemde “bakma, bakış” anlamlarına gelen Farsça “nigâh” sözcüğünden Arapçaya geçtiğini belirtmektedirler…